بیماری پولوروم

عامل ایجاد کننده:

باکتری سالمونلا پولوروم

قدرت زنده مانی:

این باکتری در برابر خشکی، سرما و مواد ضدعفونی کننده مقاومت نسبی دارند و در زمستان حدود 128-148  روز در خاک زنده می مانند.

میزبان:

میزبان اصلی سالمونلا پولوروم ماکیان می باشد و در بوقلمون نیز به میزان کمتر بیماری زا است.

اپیدمیولوژی:

با استفاده از روش های تهیه گله مادر عاری از بیماری، نسبت بیماری در دنیا و همچنین در ایران بسیار کم شده است و از سال 1343 تا کنون هیچ موردی از بیماری در درمانگاه طیور دانشکده دامپزشکی تهران مشاهده نشده است. بعضی از کشورها مانند ایرلند و اسکاتلند این بیماری را ریشه کن کرده اند.

نحوه انتقال بیماری:

انتقال از طریق ماشین جوجه کشی به دلیل تخم مرغ های حاصل از مرغ های ناقل اتفاق می افتد. باکتری بیشتر زرده تخم مرغ را درگیر میکند. اگرچه قدرت زایندگی این تخم ها پایین است اما یک یا دو جوجه نیز برای پراکنده کردن این بیماری کافی است. کرک های جوجه های آلوده پس از ورود به محیط باکتری را در تمام محیط پخش کرده و باعث عفونت ریه در سایر پرندگان میشود. همچنین آلودگی از طریق مدفوع از بدن جوجه ها خارج می شود و باعث آلودگی و در نتیجه پخش آلودگی در محیط میشود.

تشخیص بیماری:

معمولا بدون نشانه در جوجه می باشد و باعث تلف شدگی آن ها میشود. نشانه های معمول آن شامل :

–           تجمع پرندگان در کنار منبع حرارتی

–           بی اشتهایی

–           افزایش تشنگی

–           ژولیدگی پرها

–           اسهال سفید

–           چسبناک شدن مخرج جوجه ها

–           تورم مفاصل

تشخیص نهایی براساس آزمایش سریع خون و کشت از کبد و خون قلب صورت میگیرد که سالمونلا را به طور خالص میتوان جدا کرد.

پیشگیری و درمان:

برای پیشگیری میتوان از واکسن های زنده برای طیور استفاده کرد که زمان استفاده از آن 3-4 روزگی جوجه ها و قبل از جداکردن تخمک برای جوجه کشی میباشد. همچنین از تخم های مشکوک و نامطلوب داخل دستگاه جوجه کشی نباید استفاده کرد.

برای درمان میتوان از آنتی بیوتیک های مختلف استفاده کرد.

بیماری لیستریوز

عامل ایجاد کننده:

باکتری ليستر يامونوسيتوژنس

قدرت زنده مانی:

این باکتري توانایی تولید کپسول، اسپور و تاژه را ندارد و در 25 درجه سانتی گراد متحرك و در 37 درجه سانتی گراد فاقد حرکت است.

میزبان:

در ميان طيور ماكيان، غاز، اردك، بوقلمون و قناري حساستربوده ولي بيماري در كبوتر، طوطي، كبك، عقاب و جغد نيزگزارش شده است .

اپیدمیولوژی:

میزان بالاي مرگ و میر تا حدود 30 درصد و بروز سالانه 2 تا 10 مورد در هر یک میلیون، توسط سازمان بهداشت جهانی گزارش گردیده است . به طوري که شدت عوارض و بروز مرگبه قابلیت فردي، نوع غذاي مصرفی و توان بیماري زایی سویه لیستریا مونوسیتوژنز بستگی دارد.

نحوه انتقال بیماری:

اين بيماري گاهي بصورت واگيري تا 40 درصد گله را مبتلا مي سازد و گاهي بصورت انفرادي در گله ظاهر مي شود.

تشخیص بیماری:

بيماري ممكن است بصورت سپتي سمي ظاهر شده وباعث مرگ سريع پرنده گردد و فقط از روی تلفات بتوان بیماری را تشخیص داد. اما از نظر کالبد شکافب نكروزهاي متعدد عضله قلب نشان دهنده بيماري است ولي بطوركلي علائم موجود اختصاصي نمي باشند.

پیشگیری و درمان:

ضدعفونی کردن محیط و دور نگه داشتن گله طیور از دام ها از جمله از عوامل پیشگیری می باشد. برای درمان این باکتری به آنتی بیوتیک مقاوم است و فقط مقدار بالای تتراساکلین میتواند جوابگو باشد.